22 ปี ตะลุยเดี่ยวเที่ยวลาว! ผจญภัยสุดมันส์ ฉบับสาวสายลุย 🇱🇦
📝 ตั้งแต่เด็กจนโต มี bucket list สิ่งที่อยากทำอย่างน้อยสักครั้งในชีวิตเสมอ! ส่วนใหญ่มักเป็นสิ่งที่ยังกล้าๆ กลัวๆ ยังไม่มีแรงใจ 100% หรือแค่ยังไม่มีโอกาสทำสักที
ตัวอย่าง Bucket List สุดป่วน!
- อกหักแล้วร้องไห้ฟูมฟายให้สุด! เสียดายที่แฟนเก่าแต่ละคนยัง "ดี" ไม่พอให้เราอินขนาดนั้น! =))) (เราจะร้องไห้ให้คนดีๆ เท่านั้นนะจ๊ะ 😉)
- ปาร์ตี้สุดเหวี่ยง ดื่มจนลืมโลกกับเพื่อนซี้! อันนี้ยังไม่สำเร็จ เพราะไม่มี "เหตุ" ให้ทำ! อยู่ๆ จะชวนไปกินก็กะไรอยู่... =))))
- เที่ยวคนเดียว! ลังเลมานาน วันนี้ในที่สุดก็ตัดสินใจทำได้แล้ว! คิดดูแล้ว สิ่งแรกต้องเจอคน "ดี" หรือความรักที่เจ็บจี๊ด ส่วนข้อสองต้องมีโอกาสพิเศษและเพื่อนซี้ที่ "บ้า" พอ! แต่ข้อสาม แค่ใจพร้อมก็ลุยได้เลย! เห็นไหม อะไรที่ไม่ต้องขึ้นกับคนอื่น % สำเร็จมันเร็วกว่าเยอะ! เพราะงี้ไงถึงบอกว่า อิสระ เสรี มีความสุข! 🎉
แบกเป้ตะลุยลาวเหนือ! 🎒🇱🇦
ด้วยคติ "ลูกอีสานต้องรู้ว่าลาวอยู่ตรงไหน!" และ "วัยรุ่นต้องลำบากบ้าง!" เลยตัดสินใจนั่งรถไป-กลับลาว (จริงๆ คือตั๋วเครื่องบินแพงเกิ๊น! ไปกลับเกือบหมื่น! =))) ไป 24 ชั่วโมง กลับอีก 24 ชั่วโมงกว่า! แค่นี้ก็รู้แล้วว่าคติ #02 สำเร็จ 100% แน่นอน! ช่วงฮานอย-เวียงจันทน์ รถดี ถนนดีกว่าช่วงหลวงพระบาง-ฮานอยเยอะ (ถนนเหมือนรถบรรทุกวิ่ง! หลุมบ่อเพียบ! ภาวนาให้กลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย 🌚)
👣 สถานที่ที่เคยไป!
☀️ เวียงจันทน์
- ตลาดกลางคืนเวียงจันทน์: เหมือนตลาดกลางคืนทั่วไป มีทุกอย่าง! เสื้อผ้า อาหาร ของใช้... หลังนั่งรถ 24 ชั่วโมงจากฮานอย ก็มาหาอะไรกิน มองๆ แถวๆ นั้น แล้วไปประตูชัย
- ประตูชัย: สร้างขึ้นเพื่อเป็นเกียรติแก่ทหารที่ต่อสู้กับฝรั่งเศส เราไปสองรอบ: กลางคืนและกลางวัน กลางคืนสวยงามอลังการ ตอนเช้าแสงอาทิตย์สะท้อนลงน้ำเป็นประกาย แม้จะร้อนแต่ก็ยังว่าสวย นั่งมองน้ำพุ ฟังเพลงลาวเพราะๆ เพลินๆ
- ICBC เวียงจันทน์: เราฝึกงานที่ ICBC ฮานอย ก่อนไปลาวดู vlog เจอพี่คนนึงนั่งรถตุ๊กๆ ไปสถานีรถไฟเวียงจันทน์ เห็นโลโก้ ICBC แวบๆ รู้ว่า ICBC มีสาขาเยอะ แต่ไม่คิดว่าที่เวียงจันทน์ก็มี เลยต้องแวะไป check-in! 🎉
- พระธาตุหลวง: สร้างตั้งแต่ปี 1566 สมัยพระเจ้าไชยเชษฐาธิราช มองจากข้างนอกเหมือนขวดเหล้า เป็นสัญลักษณ์ทางพุทธศาสนาของลาวด้วย! ^^
- สวนพระ: สร้างตั้งแต่ปี 1962 มีพระพุทธรูป เทพ สัตว์ ประหลาดเกือบ 300 องค์ ผสมผสานระหว่างศาสนาฮินดูและพุทธศาสนา มาตอนเที่ยง กลับตอนบ่าย แดดเผาหลังมือดำปี๋ แต่เดินดูพระพุทธรูปแปลกๆ โดยเฉพาะพระนอนองค์ใหญ่ 40 เมตรแล้วรู้สึกสงบอย่างบอกไม่ถูก
🌤️ หลวงพระบาง
- ตลาดกลางคืนหลวงพระบาง: นั่งรถไฟความเร็วสูงจากเวียงจันทน์ถึงหลวงพระบางก็ 7 โมงเย็น อาบน้ำแล้วแวะตลาดกลางคืน หาอะไรกิน หาของฝาก ตลาดเปิดทุกวัน แบ่งเป็นสองโซน: ขายของกับอาหาร โซนขายของมีเสื้อผ้า ของที่ระลึก ของใช้... โซนอาหารมีทุกอย่าง! มีโต๊ะให้ซื้ออาหารไปนั่งกินกัน คนต่างชาติเยอะมาก คุยกันสนุกสนาน เราชอบตลาดกลางคืนหลวงพระบาง ไปทุกคืน ชอบเดินดูของ หาของที่ถูกใจตัวเองหรือคนในครอบครัว
- น้ำตกตาดกวางสี: ห่างจากตัวเมืองหลวงพระบางประมาณ 30 กม. ทางไปค่อนข้างแย่ หลุมบ่อเยอะ เช่า Scoopy ราคา 120,000 กีบไปลำบากมาก! จุดเด่นคือเป็นน้ำตกสามชั้น น้ำสีเขียวมรกต สวยงามมาก อากาศดี ทำให้ดึงดูดนักท่องเที่ยว เล่นน้ำตก 2 ชั่วโมง ขับ Scoopy กลับมากินข้าวเที่ยง แดดเที่ยงวันทำให้ผิวเราคล้ำขึ้นเยอะ แถมยังเป็นผื่นแดง (เดาว่าเพราะตากแดดนานเกินไป!?)
- ภูเขาพูสี: จริงๆ แล้วเป็นแค่เนินเขา =))) สูงแค่ 100 เมตร แต่ขึ้นไปก็เห็นหลวงพระบางทั้งเมือง! พอขึ้นไปถึงยอดเขาถึงเข้าใจว่าทำไมหลวงพระบางถึงเป็นมรดกโลกในปี 1995 บ้านเรือนเก่าแก่ รถวิ่งขวักไขว่ ต้นมะพร้าวริมแม่น้ำโขง... สร้างภาพที่สวยงาม เป็นเอกลักษณ์ที่ไม่เหมือนใคร
- วัดเชียงทอง: เป็นวัดที่สวยและสำคัญที่สุดของหลวงพระบาง และเป็นวัดที่เก่าแก่ที่สุด เก็บรักษา kiến trúc และภาพวาดโบราณ เป็นสัญลักษณ์ของ kiến trúc วัฒนธรรมวัดโบราณของลาว วัดอยู่ใกล้ตลาดกลางคืน ไปตอนเช้าวันสุดท้ายที่หลวงพระบาง นั่งมองดอกเฟื่องฟ้าสีชมพู และความสงบของวัด รู้สึกสงบขึ้นเยอะ
👫 คนที่เคยเจอ
ขอบคุณทุกคนที่ได้เจอกันในทริปนี้!
- 🇻🇳 คนไทยไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็พร้อมช่วยเหลือคนไทยด้วยกัน: พี่นามให้เช่ามอเตอร์ไซค์ที่เวียงจันทน์ (ถามว่าขับรถยนต์เป็นไหมเพราะรถมอเตอร์ไซค์หมด! =))) เออ ถึงจะไม่เป็น แต่จะไปเรียน จะได้เช่ารถขับเองได้! พี่เจ้าของ City Backpackers Hostel แนะนำที่เที่ยว ที่กิน ที่ซื้อของฝาก ที่ซื้อตั๋ว... ที่หลวงพระบาง (อบอุ่นมากที่ได้พัก dorm ที่เจ้าของเป็นคนไทย) และคนไทยอีกมากมายที่ได้เจอ
- 🇱🇦 คนลาวใจดี เป็นมิตร ยิ้มแย้มแจ่มใส และช่วยเหลืออย่างเต็มที่เมื่อรู้ว่าเป็นคนต่างชาติ
- 👭 เพื่อนต่างชาติที่พัก dorm ด้วยกัน ถึงจะไม่รู้จักชื่อ แต่ยิ้มทักทายกันเสมอเมื่อเจอตามท้องถนน หลวงพระบางเล็กมาก พอที่จะทำให้คนที่ไม่รู้จักกันได้เจอกันอีกครั้ง
📚 สิ่งที่ได้รับ
- มั่นใจมากขึ้นในการเที่ยวคนเดียวครั้งต่อไป
- รู้ว่าจะวางแผนละเอียด เพราะทริปนี้ทำให้รู้ว่าแผนที่ดีจะทำให้กล้าที่จะลุย
- เข้าใจ "เด็กในตัว" มากขึ้น และกล้าที่จะเผชิญหน้ากับทุกสิ่งด้วย "ฉัน" ที่กล้าหาญและบ้าบิ่น
- ผิวคล้ำขึ้นเยอะ! =))))
🫥 สิ่งที่เสียไป
- สงสัยน้อยลงเมื่อมีใครเต็มใจช่วยเหลือ
- กลัวน้อยลงเมื่อต้องไปไหนไกลๆ คนเดียว
✨ แล้วทุกการเดินทางก็ต้องมีวันสิ้นสุด ใครว่ามาลาวไม่มีอะไรให้เที่ยว ถ้าให้เราอยู่หลวงพระบาง 1 เดือนก็ยังได้ เพราะชอบวิถีชีวิตที่นี่: ตื่นเช้าไปใส่บาตร ตอนเย็นปั่นจักรยานเล่นรอบเมือง นั่งร้านกาแฟ ดูคนเดินไปมา ตอนกลางคืนไปตลาดกลางคืน กินของอร่อย หาของแปลกๆ แล้วกลับไปนอนหลับสบาย พรุ่งนี้ก็เป็นวันใหม่ให้ khám phá ต่อ
🥳 จบทริปเที่ยวคนเดียวครั้งแรกในชีวิตแล้ว! ทำสิ่งที่อยากทำใน bucket list ได้อีกอย่าง! ถ้ามีโอกาสทำอย่างอื่นใน list นี้อีก จะมาเล่าให้ฟัง (หรือไม่เล่า) นะ =)))
🌻 ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาถึงตรงนี้ ขออนุญาตยืมคำพูดจากหนัง "Lữ trình hướng về em" มาเป็นตอนจบของบทความนี้: "การเดินทางบางทีไม่ใช่เพื่อหาอะไร แค่เพื่อมองย้อนกลับไปในเส้นทางที่ผ่านมา" 💕
```